Niektórym wojna na długo odebrała chęć do tańca. Są jednak aktywistki i aktywiści, którzy tańcząc, pomagają Ukrainie. Przy okazji występu podczas „Ukraińskiej soboty” na Festiwalu Łódź Czterech Kultur DJ-ka i społeczniczka Zoi Mikhailova aka Facheroia opowiada Sashy Yerominie o roli imprez tanecznych w nowych realiach, solidarności i dorastaniu na Krymie.
Cześć, pochodzisz z Ukrainy, a mianowicie z Krymu. Jak wspominasz swoje dorastanie na półwyspie? Czy to już tam zaczęłaś didżejować?
Didżejować zaczęłam dopiero w Polsce, na Krymie skończyłam szkołę muzyczną (fortepian, gitara). Dorastałam w Symferopolu - w dużym mieście, ale co tydzień wybierałam się to w góry, to nad morze na wycieczki z namiotami. W wieku 16 lat zaczęłam jeździć na Krymie na festiwale jazzowe, metalowe i Kazantip (festiwal muzyki elektronicznej) :) Brakuje mi bardzo tej krymskiej, południowej natury.
W 2014 roku przeprowadziłaś się do Polski i obecnie nazywasz Warszawę swoim drugim domem. Ze swojego doświadczenia wiem, że początki życia w nowym kraju nie są łatwe. Jak mijały Twoje pierwsze lata pobytu w Polsce?
Pierwsze lata były trudne. Zero przyjaciół, bardzo ograniczona ilość interakcji socjalnych. Potrzebowałam dwóch lat, aby się zasymilować, odnaleźć swoje community tu w Polsce.
Jesteś DJ-ką, ale także artystką dźwiękową. Granie na imprezach i tworzenie muzyki do spektakli to dwa odrębne światy. Jakie znaczenie ma dla Ciebie działanie na scenie klubowej a scenie artystycznej?
Granie na imprezach daje mi tzw. power’a. Ale sporą część czasu, który poświęcasz na diggowanie, jest to czas też w samotności. Przynajmniej u mnie. Natomiast komponowanie i produkcja muzyki do teatru/choreografii czy wideo - dla mnie to współpraca, kreowanie z części spójnej całości. Bardzo mnie to inspiruje, otwieram się na inne medium, szukając wspólnego mianownika.
Rozmawiamy z okazji Twojego występu podczas Festiwalu Czterech Kultur w Łodzi, którego tegorocznym tematem jest Bliskość. Czym dla Ciebie jest bliskość?
Bliskość postrzegam jako zdolność do autentycznego odsłaniania siebie we wspólnocie.
Czułam, iż nie jestem w stanie podzielić się energią z publicznością, jak to było kiedyś
Od zawsze twierdziłam, że muzyka i imprezy są potrzebne po to, aby wspólnie celebrować życie. Od początku wojny w Ukrainie to moje przekonanie się zmieniło. Uważam, że pomaganie i wspieranie siebie nawzajem stały się główną ideą wydarzeń z muzyką elektroniczną. Jak to jest u Ciebie? Czy odkryłaś imprezy i muzykę na nowo po wybuchu wojny?
Od 24 lutego 2022 roku przez pierwsze 2 miesiące nie mogłam siebie odnaleźć na imprezach, czułam pustkę. Czułam, iż nie jestem w stanie podzielić się energią z publicznością, jak to było kiedyś. Więc występy w tym czasie wspominam jako bardzo trudne. W większości były to występy na imprezach benefitowych dla Ukrainy. Po jakimś czasie wróciłam do teatru, jak i do klubów. Jak większość społeczeństwa ukraińskiego, zdałam sobie sprawę, iż nie jest to sprint, tylko maraton. Potrzebuję wrócić do swoich aktywności, które zresztą uwielbiam całym sercem, które postrzegam jako motywujące i wspierające mnie emocjonalnie.
Najważniejsza jest solidarność. Nawet zwykłe słowa wsparcia lub flaga na balkonie dają, może minimalne ale jednak, poczucie wsparcia
Mija siódmy miesiąc inwazji Rosji na Ukrainę. Smutno to przyznać, ale wyraźnie widać, że pomaganie idzie coraz trudniej. Jakie są Twoje sposoby na pomoc dla Ukrainy, które mogą się sprawdzić u innych?
Najważniejsza jest solidarność. Nawet zwykłe słowa wsparcia lub flaga na balkonie dają, może minimalne ale jednak, poczucie wsparcia. Można angażować się w wydarzenia charytatywne na rzecz Ukrainy, ja mam również swój plan finansowy na cotygodniowe darowizny. Ale uważam że każdy i każda niech pomaga w miarę swoich możliwości.
Znane w środowisku muzycznym festiwale i organizatorzy imprez tanecznych szczególnie doceniają Ciebie i Twoją twórczość za nieprzeciętną selekcję muzyczną. Czym się kierujesz przy wyborze utworów, które trafiają do Twojej muzycznej kolekcji?
Lubię wokale, kwaśne brzmienia, remiksy. Coś z tych rzeczy zawsze musi być:)
Widziałam ostatnio, że puściłaś na imprezie piosenkę Iryny Bilyk - kultowej ukraińskiej piosenkarki. Z jakich utworów ukraińskich wykonawców i wykonawczyń na Twojej playliście jesteś szczególnie dumna?
Mój absolutny TOP ukraińskich wykonawców, utwory których puszczam prawie na każdym występie to: Volodymyr Gnatenko. Szanuję go za mocne brzmienia i ogólnie uważam, że jest geniuszem!
TUCHA. Solowy projekt artystki muzyki elektronicznej Marii Tuchki uwielbiam za jej ukraińskie teksty pełne emocji.
Kiedy mam odwagę i ochotę na nostalgię w trakcie seta, leci coś z albumu «Nova» Iryny Bilyk
lub «Mova Ryb» Skryabina.
Pomimo tego, że wszyscy próbujemy odnaleźć się w tym trudnym czasie w Twoim życiu pojawiła się Nadzieja. Mówię teraz o piesku Nadii (z ukr. nadzieja), którego zaadoptowałaś na początku wojny w Ukrainie. Dlaczego zdecydowałaś się na opiekę nad pieskiem?
Od dobrych 5 lat przygotowywałam się do adopcji psiaka. Często zajmowałam się psami przyjaciół, wiedziałam co i jak:). Nie była to zatem totalnie spontaniczna decyzja. Nadię adoptowałam na początku kwietnia, jest z Ukrainy, ewakuowano ją ze zniszczonego rosyjskimi czołgami domu jednorodzinnego. Imię wymyśliłam jej symbolicznie.
Czego ma oczekiwać Łódź od Ciebie 17 września, podczas Ukraińskiej Soboty na F4K?
a zaskoczę:)
_
Facheroia – DJ-ka i artystka dźwiękowa z Krymu (Ukraina), obecnie nazywająca Warszawę swoim drugim domem. Komponuje muzykę do spektakli teatralnych i performansu. Jej selekcja djska to dynamiczna i niesforna mieszanka, płynna i jednocześnie wymagająca. Zoi wypracowała swój własny styl opierając się bardziej na narracji niż gatunkach. Od 2017 roku współpracuje z Kem, warszawskim kolektywem queerowo-feministycznym, którego działania koncentrują się na styku choreografii, performansu, dźwięku i praktyk społecznych.
_
Sasha Yeromina - (za chwilę) absolwentka Kulturoznawstwa na UŁ. Mentorka kulturowa i asystentka do spraw komunikacji i promocji w Centrum Pomocy Cudzoziemcom w Łodzi, Fundacja Ocalenie. Organizatorka wydarzeń muzycznych i kulturalnych. Wielbicielka jogi i świadomego trybu życia.
UA
Скоріш за все, що деяким війна надовго відбила бажання танцювати. Проте є активісти і активістки, які пританцьовуючи відбудовують і допомагають Україні прямо зараз (почитайте про українську ініціативу - Repair Together). Зоя Михайлова aka Facheroia - це одна з найбільш соціально-активних діджейок українського походження в Польщі. З нагоди її виступу під час "Української суботи" на фестивалю "Łódź Czterech Kultur" Саша Єрьоміна розмовляла з Зоєю про роль вечірок у нових реаліях, солідарність і юнацтво у рідному українському Криму.
Привіт, ти родом з України, а саме з Криму. Яким було твоє юнацтво на півострові? Чи ти вже там почала займатись займатися ді-джеїнгом?
Діджеїти я почала вже у Польщі, в Криму закінчила музичну школу (фортепіано, гітара). Я росла у Сімферополі – великому місті, але щотижня їздила то в гори, то на море в поїздки з наметами. У 16 років я почала відвідувати кримські фестивалі джаз-музики, металу і Казантип – фестиваль електронної музики :) Мені дуже не вистачає цієї кримської, південної природи.
У 2014 ти переїхала до Польщі і зараз називаєш Варшаву своєю другою домівкою. Зі свого досвіду знаю, що починати життя в новій країні — це нелегкий досвід. Як проходили твої перші роки життя в Польщі?
Перші роки були важкими. У мене не було друзів, я мало з ким спілкувалася і майже з ніким не взаємодіяла. Мені знадобилося 2 роки, щоб інтегруватися і знайти своє власне ком’юніті тут, у Польщі.
Ти діджейка, але також звукова художниця. Грати на вечірках і створювати музику для спектаклів — це два різні світи. Яке значення для тебе має клубна сцена, а яке — театральна?
Виступи на вечірках додають мені сили. Але та велика кількість часу, яку ти витрачаєш на пошук треків – це час, коли ти наодинці сама з собою. Принаймні у мене так. Натомість, створення та написання музики для театру/хореографії чи відео – це для мене про співпрацю, про створення одного цілого з частини. Це мене дуже надихає, я відкриваюся іншому середовищу, зводжу різні форми мистецтва до спільного знаменника.
Розмовляємо з нагоди твого виступу під час Фестивалю “Лодзь Чотирьох Культур”, цьогорічною темою якого є “близькість”. Чим для тебе є близькість?
Близькість, я розумію, як здатність автентичного проявлення себе у спільноті.
Я відчувала, що не можу ділитися своєю енергією з аудиторією, як це було раніше
Раніше я була переконана, що музика та вечірки потрібні для того, щоб спільно радіти життю. З початком війни в Україні я змінила свою думку. Допомога та підтримка один одного стали основною метою подій електронної музики. А як це було у тебе? Чи відкрила для себе вечірки та музику наново після початку війни?
З 24 лютого 2022 року перші два місяці я не могла знайти собі місце на вечірках, відчувала порожнечу. Я відчувала, що не можу ділитися своєю енергією з аудиторією, як це було раніше. Пам’ятаю, що тодішні виступи були для мене дуже складними. Здебільшого, це були виступи на благодійних заходах, присвячених Україні. Через деякий час я повернулася до театру та клубів. Як і більшість українського суспільства, я усвідомила, що це не спринт, а марафон. Зрозуміла, що мені потрібно повернутися до діяльності, яку я люблю всім серцем, яка, на мою думку, мотивує та підтримує мене емоційно.
Навіть добре слово чи прапор на балконі можуть викликати, мінімальне, але все ж таки відчуття підтримки
Йде сьомий місяць вторгнення Росії в Україну. Сумно це визнавати, але безсумнівним є те, що допомоги стає все менше. Якими способами кожен зараз може допомоги Україні?
Найголовніше – це солідарність. Навіть добре слово чи прапор на балконі можуть викликати мінімальне, але все ж таки відчуття підтримки. Можна брати участь у благодійних акціях для України, також у мене є свій фінансовий план щотижневих пожертвувань. Але я вважаю, що кожен повинен допомагати у міру своїх сил.
Організатори відомих фестивалей та вечірок особливо цінують тебе і твою творчість за винятковий музичний смак. Чим ти керуєшся при виборі композицій для своєї музичної колекції?
Люблю вокал, психоделічне “кисле” звучання, ремікси. Щось із цього завжди має бути :)
Нещодавно бачила, як на вечірці ти включила пісню Ірини Білик – культової української співачки. Якими композиціями українських виконавців і виконавиць у своєму плейлисті ти особливо пишаєшся?
Мій ТОП українських виконавців, треки, яких я граю майже на кожному виступі – це:
Володимир Гнатенко. Поважаю його за потужний саунд і взагалі, вважаю, що він геній!
https://vladimirgnatenko.bandcamp.com/
TUCHA. Сольний проєкт електронної виконавиці Марії Тучки я люблю за пронизуючі глибиною і емоціями українськи тексти.
Коли я набираюся сміливості і відчуваю ностальгію під час сету, грає щось з альбому «NOVA» Ірини Білик
https://youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_nXFw4e4pLUhYYreYPMv7891dCquBcPzqk
чи «Мова риб» Скрябіна.
https://youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_lTa9Cv5_HQ3vjCmAAvWBvwVkip9VBt4tA
Незважаючи на те, що ми всі намагаємося пристосуватися і продовжувати жити у цей непростий час, у твоєму житті з’явилася Надія. Я зараз про собачку Надю, яку ти взяла на початку війни в Україні. Як ти наважилася на цей крок?
5 років я готувалася до адопції песика. Я часто доглядала за собаками своїх друзів, знала що і як :) Тому, це не було зовсім спонтанне рішення. Я прилаштувала Надю на початку квітня. Вона з України, була евакуйована з односімейного будинку, зруйнованого російськими танками. Ім’я їй я надала символічне.
Що Лодзь може очікувати від тебе 17 вересня під час “Української суботи” на FŁ4K?
Здивую!
_
Facheroia - діджейка і звукова художниця з Криму (Україна), яка зараз називає Варшаву своїм другим домом. Пише музику до театральних вистав і перформансів. Її діджейська колекція — це динамічний і непокірний мікс, плавний і вимогливий водночас. Зої випрацювала свій неповторний стиль, заснований на оповіді, а не на жанрах. З 2017 року вона співпрацює з варшавським квір-феміністичним колективом “Kem”, діяльність якого зосереджена на перетині хореографії, перформансу, звуку та соціальних практик.
_
Саша Єрьоміна - (за мить) випускниця культурології Лодзького університету. Культурна менторка та асистентка з питань комунікацій і піару в Центрі допомоги іноземцям у Лодзі, Фонд Ocalenie. Організаторка музичних та культурних заходів. Закохана в йогу та свідомий спосіб життя.