Gdy jakieś zdarzenie ma na człowieka wpływ i wywołuje jedną lub kilka reakcji emocjonalnych, to ich przeżywanie
i ekspresje nazywa się afektem. To przeżycie może posiadać pozytywne lub negatywne zabarwienie i przez to wywołuje odpowiednio nacechowaną reakcje. Jakość afektywna oznacza emocjonalne zabarwienie przeżycia i określa czy było ono pozytywne czy negatywne.
Dyskomfort jest odczuciem subiektywnym, pojawia się u ludzi w reakcji na określoną sytuację życiową, materialną lub uczuciową. Zdarza się jednak, że człowiek nie zna przyczyn swoich emocji.
Interesowała mnie charakterystyka emocji w momencie przekroczenia sfery komfortu, co zmusza do zmierzenia się
z nowymi warunkami otaczającej rzeczywistości. Moim zamiarem nie była jednak dokumentacja tych stanów, tylko zobrazowanie ich, a następnie wywołanie ich u odbiorcy. W tym celu w realizacjach wideo skupiłem się na działaniach somatycznych, laboratoryjnych przedstawieniach ciała w filmach poddanych różnym rodzajom edycji. Towarzyszący im cykl fotografii oscyluje na styku rzeczywistości oraz świata symbolicznego. Przedstawienia gestów i kompozycji, które mimo iż znajome zdają się być nienaturalne i niepokojące.
Ekspozycji towarzyszy przetworzone nagranie bicia serca.
***
Prace są częścią dyplomu zrealizowanego pod kierunkiem prof. Grzegorza Przyborka i dr. Łukasza Ogórka na ASP im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi.
