Czasem proste pomysły zawierają w sobie błyskotliwe przemyślenia. Tak często bywa w sztuce współczesnej w jej najciekawszej postaci. Pomysły te często przyjmowane są z niedowierzaniem. Lekkość i łatwość wykonania mogą zniechęcać do potraktowania dzieła sztuki z całą należną mu uwagą. Tych z Państwa którzy doceniają warsztat wykonania dzieła mogę z czystym sumieniem zapewnić - przygotowanie tej wystawy było cho-lernie pracochłonne.
Prowadząc galerię można odnieść wrażenie, że dzisiejszej publiczności często brakuje solidnej podstawy by z lekkością poruszać się w przestrzeni galerii sztuki. Statystyczny Nowak rzadko poświęca czas na poznanie działalności twórców od malarstwa jaskiniowego do Demczuka. A szkoda bo takie powszechne studia dałyby w efekcie coś nie do przecenienia. Wspólny język.
Zarówno erudyci jak i zwykli entuzjaści Van Gogha z radością odnajdą wspólne pole porozumienia na naszej najnowszej wystawie. Zaprezentujemy Państwu szerokie spektrum działania młodego twórcy. I choć Grzegorz przemawia do nas za pośrednictwem filmów, obrazów i artystycznych gestów, wszystkie jego działania zachowują spójność i charakte- rystyczne dla niego ironiczne spojrzenie na Sztukę.
Z prawdziwą radością zatem przedstawiamy Państwu laureata nagrody Pracowni Portretu w konkursie im. Władysława Strzemińskiego. Nagrody decyzją jurorów „Kulturgrantów” bardzo skromnej, ale nie mniej przez to istotnej. Serdecznie zapraszamy.
Przy okazji chciałbym podziękować naszemu przyjacielowi, inżynierowi i konstruktorowi Darkowi Kukawskiemu oraz jego firmie Dekadaprojekt za wkład w produkcję wystawy. Bez jego zaangażowania wystawa miała by o wiele skromniejsze oblicze.
Osobne podziękowania należą się Jackowi Kołodrubcowi, Piotrowi Augustyniakowi i Dominikowi Tamborskiemu (Twoja wkrętarka to bestia). Dzięki Wam prowadzenie Pracowni Portretu jest czystą radością.
Maciej A. Łuczak
Tematem wystawy „Podstawa” jest próba odnalezienia równowagi. Głównym jej elementem jest ruchoma, kołysząca się podłoga, będąca katalizatorem dla interakcji. W celu zachowania lub zaburzenia balansu konieczne jest podjęcie współpracy między ludźmi, którzy się na niej znajdują. Waga poszczególnych uczestników, dynamika oraz stosunek przestrzenny między nimi, uwidacznia się dosłownie w odchyleniach podłogi. Podstawa składa się z drewnianej powierzchni o wymiarach odpowiadających pomieszczeniu galerii – około 5 x 5,5 metra, oraz ukrytej pod nią stalowej półokrągłej konstrukcji. Towarzyszy jej video-performance, który w przerysowany sposób odnosi się do założeń artystów konceptualnych, w których praktyka artystyczna opiera się na teorii, a punkt ciężkości przesunięty zostaje na język, koncepcje i idee. Stojąc na głowie i męcząc się coraz bardziej, artysta wypowiada wciąż to samo zdanie: Pomysł to podstawa. Tuż przed upadkiem, kamera odjeżdża, odkrywając przed widzem kontekst sytuacji – studio wypełnione sprzętem, który konieczny był do zrealizowania filmu-pomysłu.
Trzecia część wystawy to video-performance „A Łódź?”. Działanie, odnoszące się do rytualnej próby ognia, polega na wejściu na rozgrzaną kuchenkę elektryczną. Parząca tafla zmusza artystę do szybkiej zmiany pozycji, usiłowania zachowania równowagi i powtarzania słowa „Auć”. Kamera skierowana jest od góry, aby dać odbiorcy poczucie wyższości. Do wideo dodane zostaje, w formie napisów, pytanie „A Łódź?”, które rytmicznie pokrywa się z brzmiącym bardzo podobnie, wypowiadanym słowem. Ta dwuznaczność odnosi się do charakteru miasta Łodzi, w którym artysta kończył studia. Z jednej strony, jest dyna- micznie rozwijającym się miejscem, ciągle zmieniającym swoje oblicze „hotspotem”. Z drugiej strony nadal pozostaje niedocenionym, entropicznym, postindustrialnym miastem, którego liczba mieszkańców rokrocznie spada.
Nadia Markiewicz
linki do dokumentacji filmowej:
3d
dzielony ekran
tytuły prac:
od 01 do 09 - Podstawa, instalacja site specific, drewno, metalowa konstrukcja
10 - Odświeżanie malarstwa, krosno, len, kratka wentylacyjna, wiatrak, 120 x 60 cm
11 - Intymne malarstwo, krosno, len, 100 x 7,5 cm
12 - Co stoi za malarstwem, krosno, 140 cm lnu, roleta, 70 x 70 cm
13 - To przykre, że nawet malarstwo podlega prawu ciążenia, krosno, len,
obciążenie 5 kg, 170 x 100 cm
14 - Wyciskanie treści, krosno, len, dwa odważniki 5 kg, 100 x 7,5 cm
15 - Instrukcje malarskie, krosno, len, papier, 61 x 40 cm
16 - Podstawa, video performance 01’52”
17- A Łódź, video performance 04’02”
Artysta: Grzegorz Demczuk
Tytuł wystawy: Podstawa
Galeria: Pracownia Portretu, Przędzalniana 55, Łódż, Polska.
9 czerwiec – 31 sierpień, 2018
Fotografie: Maciej Łuczak, Grzegorz Demczuk.
Grzegorz Demczuk (1992) – student ASP im. W. Strzemińskiego w Łodzi, m.in. Pracowni Multimediów prowadzonej przez Łukasza Ogórka i Annę Bąk, a wcześniej – Instytutu Sztuk Pięknych AJD w Częstochowie na wydziałach Malarstwa i Grafiki. Często myśli o antropocenie, determinizmie, obcości i osobliwości, a swoją refleksję przekłada na działania artystyczne z zakresu wideo, performance'u dokamerowego, fotografii i malarstwa. Uczestniczył w wystawach zbiorowych w Częstochowie, Brnie („Daleko - Blisko”), Łodzi (m.in. „Young Spirit”, „Kąt padania ≠ Kątowi odbicia”), a także brał udział w festiwalach Videonews 2016 oraz 11 IN OUT FESTIVAL 2017 słowo/obraz. W 2017 roku został laureatem konkursu im. Władysława Strzemińskiego - Sztuki Piękne.
